Beste mede 16m2 Belter zeilers,
Wát een NK!
In alles extreem; wind, regen, golven, schades, omgeslagen boten, aanvaringen en een apotheose in de einduitslag na een sterk bediscussieerd protest in de laatste wedstrijd!
Om te beginnen de wind. Op vrijdag waaide het bij vlagen al hard en hadden de Belter teams zichtbaar moeite om in het sterke veld om de punten te strijden. De zaterdag deed er nog eens een schepje bovenop en als gevolg van een aanvaring moesten Jan Busbroek en Dagomar Deelstra door een uit het hout losgetrokken wandputting de strijd staken. Ook het team de Haan moest de 2e wedstrijd afhaken door een uit de mast losgerukt lummelbeslag, maar kon met een snelle reparatie door havenmeester René Nijmeijer nog nét op tijd de 3e wedstrijd worden gestart. Met 4 wedstrijden die dag was de pijp volledig leeg en waren 4 wedstrijden die dag voor mij er één teveel; in tijden ben ik niet meer zo gesloopt geweest. Leek de zondag een rustig dagje te worden, moest toch ook opnieuw de trapeze uit het vooronder gehaald worden en was het volle bak!
Foto: Pieter Lanser
En dan de regen en de golven; ik weet niet waar we natter van werden, maar soms konden de zelflozers het niet bolwerken en dreven de vlonders bij tijd en wijle in de boot. En water, water en nog eens water, met bakken kwam het naar binnen, is o.a. Otto Groen met de 4436 voor de wind onder de golven gedoken en de boot volledig volgelopen, einde wedstrijd en was een sleep naar de haven de enige optie.
Dan de schades: Gebroken masten, kapotgetrokken zijstagen, had ik Jan Busbroek en mezelf al genoemd, ook Ewoud Krens, stond op dat moment 3e in het klassement, moest de laatste wedstrijd staken doordat hij z’n mast overboord zeilde. De grootste pechvogel was Gerrit Hofstra, die met z’n 4077 bij de eerste wedstrijd al z’n mast verspeelde, terstond z’n andere kwadraat, de 4204 ophaalde, maar doordat een kwadraat bij hem over het achterdek schoof en vervolgens een derde er in volle vaart op in zeilde was de schade compleet; ooh ooh ooh, en moest Gerrit alsnog 2 wedstrijden uitvallen. Ook ik veroorzaakte een aanvaring in een onbenullige bakboord-stuurboord situatie met de 4422. Ik had de afstand en snelheid verkeerd ingeschat en knalde er volle vaart bovenop, mijn excuses, sorry, maar wel een fikse schade bij de 4422, zonde.
En dan de omgeslagen boten, hoeveel het er waren weet ik niet, het was niet bij te houden, maar het was elke wedstrijd wel raak op de vrijdag en de zaterdag; het was een afvalrace en als de spullen niet op orde waren werd het genadeloos afgestraft. Het was op randje en er overheen. Even niet opletten en je race was afgelopen.
Foto: Pieter Lanser
Dan de apotheose de laatste dag. Had ik notabene zaterdagmiddag nog aan de wedstrijdleiding om uitleg gevraagd over het effect in de uitslag na verkeerd starten onder zwarte vlag, werd hierdoor notabene het kampioenschap voor Thijs en Erik Kort beslist. Ze konden het niet geloven en dienden een protest in. Peter Nannenberg was echter onverbiddelijk en werd hun protest afgewezen. Met 6 eerste plaatsen werd deze fout een hele dure en eindigden ze uiteindelijk als derde. Knap van Bob Heineke die telkens de vrijdag en zaterdag nét iets tekort kwam t.o.v. Thijs, maar nooit opgaf en erin bleef geloven. Het toernooi is pas na de laatste wedstrijd beslist, vertelde Bob me zaterdagavond, tjonge wat heeft hij dáár gelijk aan gehad! In zijn afsluitende woorden na de prijsuitreiking kon hij toch z’n waardering niet voor zich houden en roemde hij de fantastische zeilkwaliteiten van de gebroeders Kort, die door de Klasse-Organisatie werd uitgenodigd om een zeilclinic te geven aan de laagst geëindigde deelnemers wat door de zeilers met gejuich werd ontvangen.
En dan tenslotte het wedstrijdcomité en de vrijwilligers. Het klinkt misschien als een cliché, maar wát een team, hélemaal fantastisch, top, top, top! Ondanks de grote windshifts was er voldoende speling in pin-end en kon er vlot worden doorgestart, was er telkens een goed kruisrak te varen en duurden de wedstrijden telkens ongeveer de afgesproken tijdsduur. En dan de vrijwilligers in de ribs, tjongejonge, overuren hebben ze gemaakt, er kwam geen eind aan. De ene na de andere moest met schade of door omslaan naar de haven worden gesleept, 3 dagen lang onder stromende regen, tegen beukende golven en harde wind; chapeau !! Een speciaal woord van dank wil ik uitbrengen aan Jan Hagedoorn, wat Jan allemaal wel niet heeft geregeld, het is écht teveel om op te noemen; dankjewel Jan!!
Is er dan helemaal niks te klagen? Nee, dit jaar niet. Alle zeilers roemden de organisatie, René en Gea, Elly en Christiaan, dankjewel, alles gemoedelijk, volledig in-control. Er werd tijdens het zaterdag-avond diner op uitnodiging van de Klasse-organisatie al gefluistert; volgend jaar hier weer? Maar nee, dat gaat niet, dan doen we andere verenigingen tekort, maar we komen graag terug!!
Bijgaand de volledig overhoop gegooide tussenstand in de Blauwe Hand Cup die een iets andere uitslag geeft dan die van het NK, omdat er in tegenstelling tot de uitslag van het NK geen aftrekwedstrijden zijn in de Blauwe Hand Cup. Met nog een zondag clubwedstrijden en de WiedeBokaal te varen kan er nog van alles gebeuren. Veel landelijke zeilers hebben al aangegeven met de WiedeBokaal weer graag te komen, waaronder weer Thijs Kort en Ewoud Krens. De Belter-zeilers zie ik weer graag met de komende clubwedstrijden op zondag 13 september!
Tot bij en op het water!
Hartelijke groet,
Jan de Haan
