Van zes tot en met acht september werd er op de Beulakerwijde het Nederlands Kampioenschap in de Zestienkwadraatklasse verzeild. Dit in hout gebouwde type zeilschip zag in 1931 het levenslicht en geldt heden ten dage nog altijd als ‘dé sportieve klassieker´ die door twee personen wordt bemand. Deze editie kwamen er 42 teams uit alle windstreken van het land samen om een gooi te doen naar de felbegeerde titel.
Wedstrijdzeilen kenmerkt zich door het feit dat men steeds met veranderende omstandigheden om dient te gaan. Dit maakt de sport gecompliceerd. Gedurende een evenement wordt er een klassement opgesteld dat is opgebouwd uit de resultaten van afzonderlijke wedstrijden. Wint een zeiler een wedstrijd, dan krijgt deze één punt toegewezen. Komt een team als tiende over de finish, dan krijgen zij tien punten bijgeschreven als resultaat van die betreffende wedstrijd. De zeiler die in het eindklassement van dit evenement zo min mogelijk punten heeft behaald mag zich Nederlands kampioen 2024 noemen.
De start van deze titanenstrijd werd gekenmerkt door een flitsend begin. Vergezeld door een stevige wind werd het veld weggeschoten voor de eerste wedstrijd. Op het moment dat het startschot viel werden de zeilers opgeschrikt door ferme blikseminslagen in de buurt van Meppel. Gelukkig trok de bui via het zuiden langs de Beulakerwijde en verdween deze via de watertoren van Sint Jansklooster uit het zicht zodat de wedstrijden konden worden vervolgd.
Door het onstabiele weer en de daarmee samenhangende sterk draaiende wind werden zowel de zeilers als het wedstrijdcomité op de proef gesteld. Met enig oponthoud kreeg de organisatie het voor elkaar om een keurige wedstrijdbaan te leggen. Na de start konden de zeilers kiezen uit de zogenaamde ‘boven- en ondergate’. Aan de zeilers de keuze welke van de twee bovenwindse boeien zij willen ronden. Ook bij de onderboeien hebben de zeilers keuze welke van de twee wordt gerond. Groot voordeel van deze werkwijze is dat de tactische opties worden vergroot en de schepen over de wedstrijdbaan worden verspreid, hetgeen meer spanning met zich meebrengt voor zowel zeilers als toeschouwers.
De opdracht voor alle teams was vanaf dag één duidelijk; constante resultaten varen waarbij er zo min mogelijk punten worden behaald. Dat dit in de praktijk lastig te realiseren is bleek na de eerste zeildag. De wisselende omstandigheden zorgden voor drie intense wedstrijden waarbij alle deelnemers al minimaal één minder goed resultaat scoorden die zij juist hadden willen voorkomen. Aan het einde van de eerste zeildag stonden er in de top vijf maar liefst vier zeilers die eerder kampioen wisten te worden. De druk stond er voor iedereen op om de tweede zeildag geen uitglijder meer te maken. De dag werd als vanouds afgesloten met een uitmuntend georganiseerde barbecue, goede live muziek en een enorme dosis gezelligheid.
Dat zeilen een sport is waarbij er wordt geacteerd in wisselende omstandigheden werd zaterdagochtend duidelijk. De dag startte met uitstel vanwege een overschot aan mist en een gebrek aan wind. Geholpen door een zon die doorbrak en de temperatuur deed stijgen verdween de mist na enkele uren als sneeuw voor de zon. Er stak een lichte bries op waarmee de ‘lichtweer-specialisten’ hun slag wilden slaan en zich deze dag wilden laten gelden.
Er werden wederom drie wedstrijden gevaren waarbij vanaf de eerste start alle zeilers messcherp wegwaren. “Je kon een liniaal langs de startlijn leggen” aldus een toeschouwer. De kunst is om de boot met het rustige weer op snelheid te houden en ondertussen de eigen plaats ten opzichte van andere zeilers en de draaiende wind te optimaliseren. De laatste wedstrijd van de dag werd in de avond gezeild. Een prachtige avondzon deed de witte zeilen naar oranjeroze verkleuren. De mahoniehouten rompen werden door het volle zonlicht nog donkerder van kleur. Toeschouwers die in de zo bekende Overijsselse Punters voeren, keken naar een bewegend schilderij. Zij zagen een tactisch spel voor zich ontvouwen waarbij plaatsen in het veld voortdurend wisselden. In elk rak van de wedstrijd werd strijd geleverd waardoor men ogen tekort kwam om alles te kunnen volgen.
Aan het einde van de tweede zeildag bleek dat meerdere teams zich hadden verslikt in de wisselende en lastige omstandigheden. Het klassement werd door elkaar geschud. Het constant goed varen begon uit te betalen. Op de kant werd de ‘derde helft’ voorbereid. Deze bleek te kunnen concurreren met die van een dag eerder. Een lading zeilliefhebbers die genietend met elkaar een prachtige avond creëerden op een wederom fantastische zomeravond. De perfecte, gezellige afsluiter van een prachtige zeildag.
Op zondag stonden er vier wedstrijden geprogrammeerd. Er stond een matige tot soms krachtige wind die werd vergezeld door veel zon en 25 graden. Doordat er enkele wolken overdreven resulteerde dit in schitterende Hollandse luchten.
Bob Heineke en Iris Sikkema namen direct een voorschot op de titel door in de eerste drie wedstrijden van de dag stabiel vooraan in het veld te varen. In de laatste wedstrijd kregen zij echter materiaalpech waardoor het evenement voor dit duo plotseling was afgelopen. Na afloop bleek dat zij zonder de laatste wedstrijd gevaren te hebben toch genoeg voorsprong hadden om zich tot kampioen te kronen. In het eindklassement werd de tweede plaats in beslag genomen door Thijs Kort en dochter Lieke. Het podium werd gecompleteerd door de broers Wouter en Jeroen van Catz.
In het weekend van 28 en 29 september strijkt de 16m2-klasse neer bij de Belterwijde, het iets zuidelijker gelegen water van de Beulaker voor de jaarlijkse Wiedebokaal. Deze afsluiter van het zeilseizoen staat garant voor veel gezelligheid. Alle liefhebbers zijn van harte welkom.
Erik Groeneveld
Verslag zoals gepubliceerd in de Meppeler Courant op maandag 31-8-2020
Slijtageslag NK zeilen 16m2 op Belterwijde
Wanneperveen Het Nederlands Kampioenschap zeilen in de 16m2, dat dit weekend in Wanneperveen gehouden werd, was er niet eentje om snel weer te vergeten. De wind had veel invloed op de prestaties van de deelnemende boten. Het was verrassend dat de Nederlandse kampioenen van vorig jaar, Thijs en Erik Kort, dit keer slechts derde werd. Na acht van de tien races lag dit team stevig op kop, maar door bij de beide laatste races tot twee keer toe in de fout te gaan werden ze nog gepasseerd door Bob Heineke en Thijs van Tol.
Het weer en dan vooral de wind had veel invloed op het verloop van de tien te varen races. De weergoden lieten zich niet onbetuigd door voor fikse regenbuien en vooral voor de nodige windkracht te zorgen. Enkele boten sloegen, bij windstoten die zaterdag windkracht zes haalden, zelfs om en veel andere boten liepen schade op. De organiserende Zeilvereniging Belterwiede keek hier bij monde van voorzitter Jan van Esseveld niet vreemd van op. ‘Nee hoor, dit was niet zo heel erg extreem. Het kan nog wel veel meer spoken hier op het water van de Belterwiede.’
Een van de mensen die schade aan zijn boot kreeg was het team van Jan Busbroek/Dagomar Deelstra uit Wanneperveen. Na drie klasseringen achter in het veld op vrijdag, ging het zaterdag ook niet van een leien dakje. ‘Over vrijdag ben ik zeker niet tevreden. Het liep niet. Ik denk dat de belangrijkste reden is dat we het hele jaar eigenlijk nog geen wedstrijden gevaren hebben. Ik woon hier alweer heel wat jaren aan het water en heb ervaring genoeg. Sinds mijn zestiende kom ik hier al en nu ben ik tweeënzeventig. Jammer genoeg ging er in de tweede race wat stuk aan de boot. Ik hoop het te kunnen repareren.’ Het zat Jan Busbroek niet mee. Na de middagpauze kwam het team dan ook niet meer in actie en ook zondag verscheen hij niet meer aan de start.
Alle tien races werden wel voltooid door Jan de Haan en zijn dochter Miriam. Hoewel hij in het Brabantse Nuenen woont, is Wanneperveen voor De Haan al tientallen jaren zijn thuisbasis. Na de eerste race zaterdag meldde hij zich met pech bij de havenmeester. ‘Ja, er zijn wat schroeven uitgesprongen. Die bleken tekort te zijn. Nu maar hopen dat ze goed vastgezet kunnen worden. Een snelle reparatie zou geweldig zijn want dan kunnen we bij de volgende race weer starten. Samen met mijn dochter varen gaat erg goed. De eerste dag was niet zo geweldig voor ons. We staan vierentwintigste. Ach, we varen meestal wel bij de eerste helft van de deelnemers, maar dat zat er gisteren niet in. Meedoen aan het NK is voor ons plezier, lol, gezelligheid en in een race een keer voor een kampioen van Nederland eindigen is ook leuk. Ja, want er doen er hier een stuk of zeven mee, weet Jan de Haan. Nadat de laatste schroef in het hout verdwijnt kiezen ze snel weer het ruime sop. De beste klassering van team De Haan was in de tweede race van zaterdag toen de boot als nummer veertien over de finish kwam. Na drie dagen varen eindigt De Haan als negenentwintigste.
Team De Haan toont zich na afloop tevreden. Voorzitter Van Esseveld is dat zondag laat in de middag ook. ‘We hebben een goede wedstrijd gehad. Natuurlijk waren Thijs en Erik Kort teleurgesteld dat ze hun titel niet prolongeerden, maar ze waren de beide laatste races niet scherp genoeg en maakten daardoor fouten. De nieuwe Nederlandse kampioenen hebben geen fouten gemaakt en namen minder risico. Dat heeft ze de titel opgeleverd.’
Artikel Leeuwarder Courant maandag 31-8-2020
Artikel Leeuwarder Courant zaterdag 29-8-2020
